I Róża Kobiet
I Róża Kobiet - lista wg kolejności przekazywania tajemnic różańcowych
Członkinie:
1. Torba Jadwiga-Zwiastowanie | 11. Łopata Helena- Modlitwa w Ogrojcu |
2. Doniec Emilia-Nawiedzenie | 12. Balon Danuta-Biczowanie |
3. Garbień Barbara-Narodzenie | 13. Lichończak Wanda-Ukoronowanie |
4. Birgiel Zuzanna-Ofiarowanie |
14. Kołodziejczyk Sabina-Niesienie K. |
5. Malinowska Maria-Znalezienie |
15. Pawlica Krystyna-Ukrzyżowanie |
6. Twardowska Maria-Chrzest P J | 16. Domagała Maria-Zmartwychwstanie |
7. Balon Maria(zelator)-Objawienie | 17. Zielnik Janina-Wniebowstąpienie |
8. Kłyś Danuta-Głoszenie K. B. | 18. Witkowska Kazimiera-Z. Ducha św. |
9. Czarny Zofia-Przemienienie | 19. Wąsowicz Ewa-Wniebowzięcie |
10. Guzik Stanisława-Ust. Eucharystii | 20. Werewka Krystyna-Ukoronowanie NMP |
Zmarłe członkinie Róży:
1. Śp. Fabiś Aniela | 11. Śp. Gałązka Helena |
2. Śp. Klimczyk Stanisława | 12. Śp. Wełna Rozalia |
3. Śp. Wcisło Maria | 13. Śp. Gancarz Leokadia |
4. Śp. Ożóg Stanisława | 14. Śp. Torba Stanisława |
5. Śp. Balon Anna | |
6. Śp. Szczypczyk Aniela | |
7. Śp. Werewka Stefania | |
8. Śp. Sołtys Halina | |
9. Śp. Stolarzewicz Janina | |
10. Śp. Witkowska Wiktoria |
Patron Róży: Święta Katarzyna ze Sieny, dziewica i doktor Kościoła, patronka Europy.
Katarzyna Benincasa urodziła się 25 marca 1347 r. w Sienie (Włochy). Katarzyna już, jako kilkuletnia dziewczynka była przeniknięta duchem pobożności. Najpierw we własnym domu uczynić sobie pustelnię. Kiedy jednak to okazało się niemożliwe, własne serce zamieniła na zakonną celę. Tu była jej Betania, w której spotykała się na słodkiej rozmowie z Boskim Oblubieńcem. Z miłości dla Chrystusa pracowała nad swoim charakterem, okazując się dla wszystkich życzliwą i łagodną, skłonną do usług. W woli rodziców zaczęła upatrywać wolę ukochanego Zbawcy.
Pomimo wielu trudności ze strony rodziny, w 1363 roku wstąpiła do Sióstr od Pokuty św. Dominika (tercjarek dominikańskich) w Sienie i prowadziła tam surowe życie. Modlitwa, pokuta i posługiwanie trędowatym wypełniały jej dni. Jadła skąpo, spała bardzo mało, gdyż żal jej było godzin niespędzonych na modlitwie. Często biczowała się do krwi. W wieku 20 lat była już osobą w pełni ukształtowaną, wielką mistyczką. Pan Jezus często ją nawiedzał sam lub ze swoją Matką. Chrystus Pan dokonał z nią mistycznych zaślubin, zostawiając jej, jako trwały znak obrączkę. Odtąd Katarzyna stała się posłanką Chrystusa. Będzie przemawiać i pisać listy w imieniu Boskiego Oblubieńca do najznakomitszych osób ówczesnej Europy, tak duchownych, jak i świeckich. Wspierana nadzwyczajnymi darami Ducha Świętego i posłuszna Jego natchnieniom, łączyła w swoim życiu głęboką kontemplację tajemnic Bożych w "celi swojego serca" z różnorodną działalnością apostolską. Z jej przemyśleń i duchowych przeżyć zrodziło się zaangażowanie w sprawy Kościoła i świata.
Umarła z wyczerpania 29 kwietnia 1380 r. w Rzymie w wieku 33 lat. Pozostawiła po sobie trzy dzieła, które zawierają jej naukę: "Dialog o Bożej Opatrzności", "Listy" oraz "Modlitwy". Jej kult rozpoczął się zaraz po jej śmierci. Nikt już nie wątpił, że była wybranką Bożą i niewiastą opatrznościową dla Kościoła. Pan Bóg wsławił też jej grób wielu cudami. Już w roku 1383 bł. Rajmund z Kapui, ówczesny generał dominikanów, za zezwoleniem Stolicy Apostolskiej przeniósł jej ciało do kaplicy kościoła dominikanów w Rzymie S. Maria della Minerva i wybudował dla niej okazały grobowiec. Pius II 26 czerwca 1461 roku w bazylice Św. Piotra dokonał uroczystej kanonizacji sługi Bożej. W nagrodę za poniesione trudy w obronie Kościoła Pius IX w roku 1866 ogłosił św. Katarzynę drugą, po św. Piotrze, patronką Rzymu. W roku 1939 papież Pius XII proklamował św. Katarzynę ze Sieny drugą, obok św. Franciszka z Asyżu, patronką Italii, a Paweł VI w 1970 roku ogłosił ją doktorem Kościoła. Papież Jan Paweł II ogłosił ją w 1999 roku współpatronką Europy.